Svar til Ómars Ragnarssonar

 ( Ég  ætlaði að setja inn athugasemd á bloggi hans, en svo varð þetta frekar langt. )

Gott að heyra að þú tekur þessu létt með sjúkrahúsvistinni, Ómar.

Margt til í þessum skrifum hjá þér, en þessi borgaralega óhlýðni snérist ekki um frídaga, né hvíldardaga sem slík.  Þetta er mín túlkun á þessum athafni og orðum Vantrúar,  með bakgrunni í laganna hljóðan.

Með þessum aðgerðum var að mér finnst  bent á fáránleikanum í löggjöfinni. 

Bingó og happdrætti eru  nefnd sérstaklega í lögunum og sagt að bannað sé að stunda þessu á föstudaginn langa, páskadag og hvítasunnudag (Um jól er minna um undantekninga og því minni fáránleiki ) . 

En samkvæmt lögum er margs konar önnur starfsemi, svo sem sumar tegundir af verslunarrekstri  leyfð á "næstheilagasti dögunum" sem etv ekki er í samræmi við því  sem fólk  tengir við hvíldardögum, fyrst bingó og happdrætti eru bönnuð  (?)

 

Úr  Lög um helgidagafrið :

I. kafli. Tilgangur laganna.
1. gr. Um helgidagafrið er mælt í lögum þessum í því skyni að vernda helgihald og til að tryggja frið, næði, hvíld og afþreyingu almennings á helgidögum þjóðkirkjunnar innan þeirra marka er greinir í lögunum.

II. kafli. Um helgidagafrið og helgidaga þjóðkirkjunnar.
2. gr. Helgidagar þjóðkirkjunnar eru þeir sem nú skal greina:
   1. Sunnudagar, annar dagur jóla, nýársdagur, skírdagur, annar dagur páska, uppstigningardagur og annar dagur hvítasunnu.
   2. Föstudagurinn langi, páskadagur og hvítasunnudagur.
   3. Aðfangadagur jóla frá kl. 18.00 og jóladagur til kl. 6.00 að morgni næsta dags.

III. kafli. Um helgidagafrið.
3. gr. Óheimilt er að trufla guðsþjónustu, kirkjuathöfn eða annað helgihald með hávaða eða öðru því sem andstætt er helgi viðkomandi athafnar.
4. gr. Um starfsemi á helgidögum þjóðkirkjunnar gilda eftirfarandi reglur:
   1. Á helgidögum skv. 1. tölul. 2. gr. er öll almenn starfsemi heimil.
   2. Á helgidögum skv. 2. og 3. tölul. 2. gr. er eftirfarandi starfsemi óheimil:
   a. Skemmtanir, svo sem dansleikir eða einkasamkvæmi á opinberum veitingastöðum eða á öðrum stöðum sem almenningur hefur aðgang að. Hið sama gildir um opinberar sýningar og skemmtanir þar sem happdrætti, bingó eða önnur svipuð spil fara fram.
   b. Markaðir og verslunarstarfsemi, svo og önnur viðskiptastarfsemi.
5. gr. Á helgidögum skv. 2. tölul. 2. gr. er eftirfarandi starfsemi undanþegin banni því er greinir í 4. gr.:
   1. [Gististarfsemi og tengd þjónusta, starfsemi lyfjabúða, bensínstöðva, bifreiðastöðva, verslana á flugvöllum og fríhafnarsvæðum, blómaverslana, söluturna og myndbandaleigna, svo og starfsemi matvöruverslana með verslunarrými undir 600 fermetrum þar sem a.m.k. ²/3 hluti veltunnar er sala á matvælum, drykkjarvöru og tóbaki.]¹⁾
   2. Íþrótta- og útivistarstarfsemi.
   3. Listsýningar, tónleikar, leiksýningar og kvikmyndasýningar eða sams konar sýningar. Einnig má halda og veita aðgang að sýningum er varða vísindi eða er ætlað að gegna almennu upplýsingahlutverki, svo og að hafa opin listasöfn og bókasöfn. Starfsemi þessi má ekki hefjast fyrr en kl. 15.00.
   4. Heimila má að dansleikir er hefjast að kvöldi laugardags fyrir páska eða hvítasunnu standi aðfaranótt páskadags og hvítasunnudags samkvæmt almennum reglum, þó eigi lengur en til kl. 3.00.
Á helgidögum skv. 3. tölul. 2. gr. er starfsemi lyfjabúða, bifreiðastöðva, gisti- og veitingastarfsemi undanþegin því banni er greinir í 4. gr.

 ¹⁾L. 18/2005, 1. gr. 

 

Eins og sjá má var þessu rýmkað árið 2005, en bann við bingó og happdrætti stendur enn.

Sennilega voru fæstir  sem tóku þátt á Austurvelli sérstakir áhugamen um bingó.  En menn vildu benda á þessi ólög sem  rökrétt  afleiðing þess að  Ríkiskirkjan  og gömlu sýnin hefðu enn árið 2005 mjög sterk ítök í löggjöf landsins. 

Aðrar afleiðingar af þungum  ítökum kirkjunnar á löggjöf  og til dæmis kennslu í skólum eru miklu alvarlegri  og  margir vekja athygli á því á blogginu, á opnum fundum og á Alþingi.  Gjörninginn  fyrir framan Alþingi á föstudeginum  langa var  táknrænn fremur en annað og benti á fáránleiknum í þessum ítökum kirkjunnar.  

Ómar, Þér virðist finnast að áhrif ríkiskirkjunnar sé réttlætanleg vegna þess að hún sé svo fjölmenn. Já meirihlutinn hefur einhver rétt til að forma samfélaginu, en siðaboðskapinn um umburðalyndi segir að ekki ætti að valsa yfir minnihlutann.

Annað er að  þessi viðtekni sannleikur  um að Þjóðkirkjan  sé svona fjölmenn virðist vera mikill blekking. Börnum eru skráð í kirkjunni, jafnvel án skírnar, ef móðirin er skráð þar, eða ef móðirin kemur frá landi þar sem "Lútherstrúar" eru sögð í meirihluta.  Mjög fáir sem eru skráðir í þjóðkirkjunni hafa tekið upplýst val um það sem fullorðnir einstaklingar.  Menn eru þarna mikið til vegna hefðar, sumir vegna athafna og skorti á  valmöguleika í athöfnum og annað.

Samkvæmt könnun á hversu mörgum trúi á kjarnanum í trúarjátningunni, eru kristnir um helmingur Íslendinga. Ekki fleiri en tæplega 50% trúa að Jesús sé sonur Guðs,  frelsari  sem dó á krossinum fyrir sýndir mannanna, og lifir enn.  Enn færri trúa á dómsdag.  Við þessu bætist að sumir sem trúa þessu eru ekki í þjóðkirkjunni.  Varðandi hinn helmingin :  margir trúa á einhvern æðri mátt sem þeir kalla kannski Guð, en samræmist ekki í aðalatriðum neinn formleg trúarbrögð.  Húmanistar og aðrir trúlausir eru um 20% þjóðarinnar. Loks tilheyra sumir öðrum trúarbrögðum en kristnir.

Þessar tölur eru frá minni, en ég held að þetta standist nokkurn veginn, og sé í samræmi við kannanir Þjóðkirkjunnar.

Vantrúaðir spila bingó