Og samt tala sumir eins og ekki sé hægt að hjóla á Íslandi

Þetta ferðalag og mörg önnur sýna klárlega að reiðhjólið sé allvöru farartæki.

Þúsundir manna hjóla til samgangna á höfuðboirgarsvæðinu allt árið, en samt  er eins og menn í fjölmiðlum og stjórnmálum hafa litla trú á því að fýslegt sé að hjóla á Íslandi.  

Hjólandi slökkviliðsmenn tóku þátt í minningarathöfn í Öskju

Lykilorðið er forvarnir - í öll ráðuneyti

Reyndi að skrifa athugasemd við

  http://morgunbladid.blog.is/blog/morgunbladid/entry/259058/ 

en það reyndist þrautinni þyngri. Hér er færslan, sem var reyndar orðin ansi löng.
 

Ný sýn á mikilvægi forvarna er mjög svo tímabær. Þó svo að þessar raddir hafa heyrst lengi hefur lítið breyst. Stofnun Lýðheilsustöðvar var auðvitað skref í rétta átt, en þeir eru ansi litlir borið saman við sjúkrahúsin eða bara t.d. Heilsugæslan í Reykjavík.

Það eru margar góðir punktar í viðtalinu við Guðjón Guðjón Magnússon, starfsmðaur Alþjóðaheilbrigðidstofnun, WHO, en það mest afdráttarlausa finnst mér samt vera eftirfarandi :

Og hvað markmiðin varðar finnst mér að efling forvarna eigi að vera æðra markmið en efling heilbrigðisþjónustunnar

Og hann bendir á að forvarnir þurfi að fara fram viða. Hann bendir til dæmis á mikilvægi fjölmiðla í þessu sambandi, sem flestir hljóta að vera sammála.  Ennfremur segir Guðjón  :

...Þótt lykillinn að lausninni sé sá sami og gagnvart reykingum; almenn hugarfarsbreyting, þá er lausnin á offituvandanum fjölþættari ef svo má segja, því hún er ekki einasta fólgin í breyttu mataræði, heldur þarf breyttan lífsstíl, auk þess sem skipulagsmál; almenningssamgöngur og göngu- og hjólreiðastígar, þarf að taka inn í myndina, svo eitthvað sé nefnt.

Forvarnir sem snýr að því að efla daglega hreyfingu íbúa ættu sem sagt að verða atkvæðamiklar í stefnu og framkvæmdir Ríkisstjórnarinnar, Vegagerðarinnar, Umferðarstofu, sveitarfélaga og annarra í samgöngumálum. Það þýðir að mínu mati meðal annars að jafna samkeppniskjör þeirra sem hjóla og ganga, og þeirra sem aka bíl. Eða hreinlega hygla heilbrigðar samgöngur.

Í dag er hið gagnstæða upp á teningnum. Bílastæðin eru víðast hvar gjaldfrjáls þótt þeir kosta eigandann heilan helling. Fólk fá bílastyrk, en ekki hjólastyrk. Þegar farið er í framkvæmda fyrir bíla, er sjaldan sem þarfir hjólandi og gangandi eru hafðir í huga.

Þegar framkvæmdir taka til göngustíga er oftar en ekki þannig að þessir hlutir framkvæmdarinnar ljúka marga mánuði eftir að framkvæmdir fyrir bílaumferð eru búnar og búið að klippa á borða. Það eru næg nýleg dæmi um að meira en sex mánuði hafa liðið áður en framkvæmdasvæðið verður nothæft fyrir gangandi og hjólandi. ( Að vísu eiga hjólreiðamenn að hjóla á götum, en mega vera á stígum, á forsendum gangandi, en flestir hjólreiðamenn voga sér varla út á umferðarþungum götum ).

Við þessu bætast að fjöldi rannsókna hafa sýnt að vega-/stíga framkvæmdir fyrir hjólandi og gangandi bera margfalt þann arð sem akvegar gera, einmitt vegna forvarnargildi daglegrar hreyfingar. Reyndar hafa menn líka nýlega opnað augun fyrir því að mengun frá bílum og landsvæðið sem akvegir leggja undir sér, kosta samfélaginu heilmikið. Jafnvel það hvernig umferðarmiklar götur hemla för gangandi og hjólandi hefur verið metið til fjár. Áhugasamir um arðsemi geta leitað til Landssamtaka hjólreiðamanna, Lýðheilsustöðvar, Transportøkonomisk institutt í Noregi, eða Sustrans á Bretlandi.

( Ég biðst velvirðingar á málfarsvillum... )

Frábært viðtal um forvarnir og heilsugeirann

 Las frábært viðtal í í Morgunblaðinu í dag. Viðtalið var við Guðjón Magnússon, um forvarnir og hvers vegna forvarnir ættu miklu meira  athygli og peninga skilið en við sjáum í dag.  Hann talar um að í staðin fyrir að hlúa að fólki sem dettur niður foss, ættum við að færa fullt af  fólki sem sinnir björgun, upp fyrir ofan fossinn og koma í veg fyrr að svona margir færast fram yfir fossabrúnin.  

Guðjón er að hætta sem framkvæmdastjóra lýðheilsudeildar Evrópuskrifstofu Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar í Kaupmannahöfn.  Hefur sinnt því starfi all-lengi þannig að han ætti að vita sitthvað um þessi mál.  

REgluleg hreyfing, ekki síst hjólreiðar er einn  besti kosturinn í því sambandi. Nýverið bentu starfmenn SÞ á að það ætti að ýta undir hjólreiðum til að minnka útblástur  og   minnka útgjöld í heilsukerfinu. Ekki síst þegar afleiðingar gróðurhúsavandans byrja að gera vart við sér, er mikil kostur ef fólkið er heilbrigðara, og þolir raunirnar betur.