Almenningssamgöngur, reiðhjól og ganga (bensínið síhækkandi)

Mér sýnist frá dæminu í 24 stundum í dag, að vel gerlegt væri að leysa daglegum ferðum þessara fjölskyldu  með strætó, reiðhjóli og göngu.  Sjálft ferðalagið gæti tekið lengri tíma, en tíminn væri þá að hluta líka tími eyddur í líkamsrækt, sparnaður útgjalda og umhverfisvernd.

En að sjálfsögðu mætti fjölga ferðum strætó og áreiðanleika hvað varðar tíma, til dæmis með að taka akreinar undir forgangaakreina strætó.  Og það mætti setja upp örugga geymslumöguleika fyrir  reiðhjól við fjölfarna skipti- og biðstöðva.  Og reyndar setja haldara fyrir reiðhjóla framan á strætó eins og gert er í norður-Ameríku.

Skutlið helmingi dýrara en í fyrra

Breskur hjólakennari segir : Hjólum á götunum (oftar)

Hér er auglýsing frá verkefninu Hjólafærni 

Veronica Pollard hjólakennari, kynnir Hjólafærni/Bikeability,
á morgun fimmtudag  22. maí kl. 12 - 13  

á hádegisfundi í ÍSÍ.

Staður : Engjavegi 6, í húsi 3 ( næst Reykjavegi), 3 hæð.

Morten Lange, formaður Landssamtaka Hjólreiðamanna, segir frá hjólreiðabyltingunni í borgum í Evrópu.
 
Allir hjartanlega velkomnir. Aðgangur ókeypis.

Bestu kveðjur,
Sesselja Traustadóttir
verkefnastjóri Hjólafærni á Íslandi

Veronica Pollard hefur hjólað í Reykjavík undanfarna daga, til og frá námskeiðinu   í Hjólafærni  /Bikeability  sem  haldið er í  húsnæði ÍSÍ í Laugardalnum  og á götunum í nágrenninu.   Hún segir fræðin  sem Hjólafærni byggist á  nýtist vel her, og að íslenskir ökumenn bregðast vel við. Fræðin er ákveðin útfærsla á   "Vehicular cycling", sem þýðir að stjórna reiðhjólinu að miklu leyti eins og bíll eða mótorhjól. Eins og ökumenn vélhjóla læra, þá skiptir miklu máli að staðsetja sig þannig á akbrautum og akreinum, að maður sé sýnilegur, og oft á gatnamótum að "taka akreinina"

Mögulegt heiti á íslensku gæti verið samgönguhjólreiðar.

Að stunda samgönguhjólreiðar eykur umferðaröryggi og gera hjólreiðamenn kleift að komast greiðar á milli staða.   Það er mun sjaldnar sem götur eru grafnar í sundur en stígar, og gæði yfirborðs oftast betri á götunum.  Eftir götunum er auðvelt að rata öfugt við stígana.            Þá verða hjólreiðamenn sýnilegri í umferðinni, sem er ákveðin auglýsing fyrir þessa heilbrigða og vistvæna samgöngumáta.  Það geta fáir samgöngumátar keppt við hjólið að þessu leyti  í þéttbýli.

Helsti kostur stígana er að þegar maður þekkir leið eftir stig með góðu viðhaldi, getur verið þægilegra upp á hávaða og andlegu áreiti þar. Á stígunum, getur maður þegar umferð er lítill llíka spjallað við samferðamann á hjóli ef maður hefur varann á. 

Stígarnir gefa viss þægindi, en alls ekki nauðsýnlega meiri öryggi í reynd þegar á heildina er lítið, með undantekningu af  löngum leiðum eftir stofnbrautum eða þjóðvegum þar sem lítið er um gatnamót og útkeyrslur.  Stígar geta verið góðar, en hjólreiðamenn þurfa ekki síður að kunna að hjóla á götunum.  Fyrst mjög rólegar götur og svo aðeins umferðarmeiri götur. 

Kennsluaðferðir sem Veronica  kennir framtíða hjólakennarar að nota hafa líka vakið athygli sexmenningana sem sækja námskeiðið.  Fyrirlestrar skilar að jafnaði miklu, miklu minni eftir hjá nemendunum, og ekki síst hjá krökkum en sýnikennslu, virkri þátttöku  í umræðu, og að gera sjálf.

 

Hjólreiðamaður í steininn